Μουσική Παράδοση

Η μουσική ταυτότητα της Λέσβου – νησί που αποτελεί «το παραθύρι στην Ανατολή» κατά το δάσκαλο της εθνικής μουσικής Σίμωνα Καρά – καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος στην πολύμορφη και πολυδιάστατη ελληνική παραδοσιακή μουσική, παρά τις όποιες ιδιοτυπίες της.

Η πλούσια μουσική κληρονομιά της Λέσβου κλυδωνίζεται από την επίδραση των εκάστοτε μουσικών συρμών, που τείνουν να απαλείψουν τα πνευματικά γνωρίσματα του έθνους μας. Η εν μέρει αδιαφορία των νέων γενεών, η ευρεία προσήλωση στα ποικίλης προέλευσης μουσικά και ποιητικά παράγωγα των δίσκων και των ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών και η έλλειψη στοιχειώδους, έστω, πρόνοιας για τη διατήρηση και διάδοση της λαϊκής πολιτισμικής μας κληρονομιάς, είναι σημεία που προοιωνίζουν δυσχερές μέλλον για την λαϊκή δηλ. εθνική μουσική γλώσσα. Τους δύο τελευταίους αιώνες δόθηκε σκληρός αγώνας από δυτικοθρεμένους λόγιους, τύπου Κοραή, για την εξαφάνιση της ρωμαίικης συνείδησης. Το νεοελληνικό κράτος δεν κατάφερε να βρει το κουράγιο και να ιδρύσει ένα ανώτατο μουσικό καθίδρυμα στο οποίο θα θεραπεύονταν όλες οι μούσες του πολιτισμού μας. Και δικαιώνεται ο Αργύρης Εφταλιώτης καθώς μιλά για βαρβαρωσύνη «που βλέπει τα φανταχτερά και σκιάζεται, βλέπει τα δικά της και ντρέπεται»

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Ο ιστορικός Σαράντος Καργάκος αναφέρει: « Η διαδικασία της παράδοσης αφορά αυτά που παραδίδουμε εμείς και όχι αυτά που παραλάβαμε· αλλιώς η διαδικασία αυτή θα λεγόταν παραλαβή…». Αυτή την προσέγγιση τείνουν να ξεχνούν οι πολιτιστικοί φορείς και επιδίδονται σε φολκλορικού τύπου σκηνικές παρουσίες, με νεολογισμούς που κουβαλούν ιδιαίτερη ιδεολογική φόρτιση. Αυτή τη μεγάλη ευθύνη της παράδοσης της λαϊκής μούσας απώλεσαν οι νεοέλληνες και μέσα από το εκπαιδευτικό τους σύστημα. Δεν ήταν φαίνεται αρκετή δυνατή η πρώτη ιδέα-πρόταση του αείμνηστου Αντώνη Τρίτση. Τα μουσικά σχολεία δεν επιτέλεσαν το σκοπό και τον στόχο για τον οποίο ιδρύθηκαν. Γρήγορα έγινε ορατή η ένδειξη του τυφλού, κομπλεξικού μιμητισμού ο οποίος επικράτησε στην μεταπελευθερωτική Ελλάδα.

Διατυπώνουμε από τη αυτή θέση τη διδασκαλία μιας τουλάχιστον διδακτικής ώρας την ημέρα, σε όλες τις βαθμίδες της υποχρεωτικής εκπαίδευσης με τίτλο «αγαπώ την πατρίδα μου-αγαπώ τη Λέσβο» εμπνευσμένοι δάσκαλοι, με τη σύμφωνη γνώμη των αρμοδίων υπηρεσιών να διδάσκουν στα ελληνόπουλα, τοπική ιστορία, τοπική γεωγραφία, τοπική μουσική λαογραφία. Το ανωτέρω πρόγραμμα εφάρμοσαν άλλες εκπαιδευτικές περιφέρειες με μεγάλη επιτυχία, οι οποίες και βραβεύτηκαν για τις καινοτόμες δράσεις του εκπαιδευτικού συστήματος.

Προτρέπουμε του φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης καθώς και τους πολιτιστικούς φορείς κάθε τόπου να σταματήσουν, τουλάχιστον για μια πενταετία, να δαπανούν ποσά για φεστιβαλικού τύπου εκδηλώσεις και να διαθέσουν τα χρήματα αυτά για την ίδρυση σχολείων πολιτισμού. Λαμπρό παράδειγμα το επιτυχημένο εγχείρημα του Αναγνωστηρίου Αγιάσου.
Προτείνουμε την συνοδοιπορία των ενδιαφερομένων με την αρτιότερη μορφή του λαϊκού μουσικού μας πολιτισμού. Το «ομοούσιο και αχώριστο» του λόγου, της μουσικής και της κίνησης.
Ευχόμαστε η «τρίτη ζωή» των δημιουργιών της λαϊκής μούσας να είναι ανώδυνη, αναιπέσχυντη, ειρηνική με καλή απολογία.