Στερνό αντίο στον αγαπημένο φίλο Στράτο Χρήστου
Με την ανατολή του νέου έτους, γαλήνιος και ήρεμος με την περίσσεια αξιοπρέπεια που τον διέκρινε, δρασκέλισε το κατώφλι της ζωής ο αγαπημένος φίλος και θερμός συμπαραστάτης του Συλλόγου μας Στράτος Χρήστου.
Ο αλησμόνιτος και προσφιλής μας Στράτος γεννήθηκε και έζησε για όλη του τη ζωή στην Πλαγιά Πλωμαρίου τη γνωστή αυτή πηγή της λαϊκής μας παράδοσης χάρη στους ζωντανούς δεσμούς της με το δημοτικό λεσβιακό τραγούδι (τοπικοί πλαγιώτικοι ″σκοποί″), την ποίηση και τη μουσική (λαϊκοί οργανοπαίκτες). Καταγόταν από οικογένεια (παππούς, πατέρας, θείοι, αδέλφια) αυτοδίδακτων ή με περιορισμένη σχετική θεωρητική κατάρτιση, αλλά με θαυμαστή επίδοση στα τοπικά λαϊκά (σαντούρι, γκάιντα, κλαρίνο κ.λ.π.) και στα ευρωπαϊκά (βιολί, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο, ακορντεόν, κορνέτα, κ.λ.π.) μουσικά όργανα.
Έπαιζε κιθάρα και ακορντεόν. Συμμετείχε για πολλά χρόνια στην οικογενειακή του ″κομπανία″ και σε άλλες πλαγιώτικες με τις οποίες συντρόφευε τους συγχωριανούς του και τους κατοίκους άλλων λεσβιακών χωριών στις χαρές και στις διασκεδάσεις τους (πανηγύρια, συνεστιάσεις, χορούς Συλλόγων, γάμοι, αρραβώνες, βαφτίσια, κ.λ.π.) για πολλές δεκαετίες. Παράλληλα συμμετείχε με το ακορντεόν και τη κιθάρα του, στην ηχογράφηση σε δίσκους τραγουδιών της Λέσβου, Μ. Ασίας και Χίου από το Σύλλογο προς διάδοση της Εθνικής Μουσικής, που είχε δημιουργήσει ο Σίμων Καράς.
Ο Στράτος ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους συγχωριανούς του και σε ολόκληρη την κοινωνία της Περιφέρειας Πλωμαρίου, τον εκτιμούσαν βαθιά ως άνθρωπο σεμνό και αξιοπρεπή, ανυπόκριτα και απροσποίητα ευγενικό και πρόθυμο να συντρέξει και να βοηθήσει πολλούς, να τους διασκεδάσει με στις χαρές τους με το γλυκόλαλο ακορντεόν ή την κιθάρα του ή να απαλύνει τον πόνο τους με τα ζεστά και ανθρώπινα λόγια του στις λύπες τους, λόγια που πήγαζαν από τα βάθη της αγνής ψυχής του. Τώρα που έκανε σκάλα όλα εκείνα τα χαρίσματα που τον κοσμούσαν πέταξε στους ουρανούς ήρεμος και ικανοποιημένος από τη ζωή και τα δώρα της, με πρώτο εκείνο του μουσικού ταλέντου. ΄Άγγελος προπομπός τον οδηγεί στο θρόνο του δικαιοκριτή Θεού. Ας μη διστάσει, αν Εκείνος δεν καταλαβαίνει την πλαγιώτικη λαλιά, να του μιλήσει με τη μουσική του, με τις μελωδικές νότες του ακορντεόν και της κιθάρας του. Θα τον καταλάβει έτσι καλύτερα και θα αγκαλιάσει την αγνή ψυχή του, γιατί ξέρει από μουσική. Μ’ αυτή κουβεντιάζει με τους αγγέλους του.
Με σφιγμένη την καρδιά τον προπέμπουμε στη χώρα των ″μακάρων″. Εμείς θα κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη του μέσα στις καρδιές μας, γιατί μας άφησε πολλά να τον θυμόμαστε. Μας τίμησε με τη φιλία του, στάθηκε πάντα κοντά στο Σύλλογο μας και με τη μουσική και το τραγούδι του ομόρφαινε τις εκδηλώσεις μας.
Τον ευχαριστούμε και για ένα ακόμη λόγο: με την καλοσύνη και την ανθρωπιά του ενίσχυσε την πίστη μας στον άνθρωπο, τον απλό, τον τίμιο, τον αγνό, όπως και πρέπει να είμαστε όλοι.Ο ύστατος αυτός αποχαιρετισμός μας στον καλό μας φίλο, ας είναι και παραμυθία για τους οικείους του. Για μας, θα είναι πάντα ανάμεσα μας.
Πηγές: Μουσική κιβωτός του Παν/μίου Αιγαίου, Αρχείο Πολιτιστικού Συλλόγου Πλωμαρίου ″Το Πόλιον″
